Poem: Two Things I Like The Most
पोखरा र ऊ मलाई बर्खाको पानीमा रुझ्न मनपर्छ उसलाई शिशिरको न्यानो घाम ताप्न मलाई दुईचारजना जम्मा पारेर मस्त गफ हाँक्न मनपर्छ उसलाई घण्टौसम्म किताबमा डुबी एकान्तमा बस्न। उसलाई आलु पनि उसिनेको मनपर्छ अनि परवलको तरकारी भने पछि हुरुक्कै छक्क पर्थेँ अनि सोध्थेँ, "परवलको तरकारी?" अनि ऊ मुसुक्क हाँस्दै ,"अँ, परवलको तरकारी!" भन्थ्यो उसलाई अचार मन पर्दैन रे तर चट्नी मनपर्छ अनि म फेरि अर्को पटक छक्क परेँ। उसलाई चिकेन फ्राइड सी म:म: मनपर्छ भन्दा बल्ल मलाई अलिक राहत मिल्यो अनि मैले ," धन्न प्रभु!" भनेँ त्यही म:म: मात्र थियो हामी दुबैलाई मन पर्ने जुन डोरी बन्यो हामी दुइलाई मायामा बाँध्ने सोच्दा पनि हाँस उठ्छ तर खै यस्तै भयो। मसँग बोल्दा खित्का छोडेर हाँस्छ यस्तो लाग्छ वर्षौंसम्म अड्किएको मुस्कान फुस्कियो मेरो पागलपनमा हाँस्छ मेरो नादानपनमा हाँस्छ अनि भन्छ दुनिया यसरी चल्दैन कान्छी अनि म केही नबोली मनमनै सोच्छु "तिमी हाँस्न त हाँस्यौ नि कमसेकम"। अजीब अजीब नाम राखिदिन्छ मेरो खै रिसाउनु की खुसी हुनु लेख्न हुन्थ्यो तर लाजै मर्दो छन...